علائم پوستی ایدز؛ بیماری‌های پوستی مرتبط با ایدز

معمولا HIV به مدت کوتاهی پس از بروز عفونت منجر به یک دوره‌ی کوتاه از علائم مختلف می‌شود. البته همه‌ی مبتلایان به ایدز متوجه این علائم نمی‌شوند و به راحتی می‌توانند آنها را با سرماخوردگی یا آنفولانزا اشتباه بگیرند. با این حال علائم پوستی ایدز را نمی‌توان نادیده گرفت. یکی از این علائم پوستی ایدز ممکن است بثورات پوستی باشد. شایع‌ترین بثورات HIV اندکی پس از عفونت رخ می‌دهد. در واقع، تقریباً 90 درصد افراد مبتلابه HIV در مراحلی از بیماری خود دچار تغییرات پوستی و علائم پوستی ایدز می‌شوند. خبر خوب این است که با کنترل ویروس و حمایت از سیستم ایمنی، این مشکلات پوستی را می‌توان کنترل و درمان کرد. با ادامه‌ی این مطلب همراه ما باشید تا هر آنچه باید راجع به علائم پوستی ایدز و روش‌های کنترل آنها بدانید را با هم مرور کنیم.

بیماری‌های پوستی مرتبط با ایدز

بررسی علائم پوستی ایدز را با معرفی بیماری‌های پوستی مختلفی که ممکن است فرد مبتلابه ایدز به آنها دچار شود، آغاز می‌کنیم. همان‌طور که گفتیم، تغییرات پوستی می‌تواند اولین علامت ابتلابه HIV باشد. حدود 90 درصد افراد مبتلابه HIV در برخی مواقع دچار بثورات پوستی یا سایر بیماری‌های پوستی می‌شوند.

این ویروس سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند و ورود میکروب‌هایی که باعث مشکلات پوستی می‌شوند را به بدن آسان‌تر می‌کند. برخی از درمان‌های HIV می‌توانند باعث ایجاد بثورات شوند. اما به لطف داروهای جدید، می‌توانید دارویی که باعث مشکلات پوستی در شما شده است را با داروهای دیگر جایگزین کنید.

راش سیفلیس و علائم پوستی ایدز

سیفلیس از طریق رابطه جنسی محافظت نشده با فرد آلوده منتقل شده و ابتدا به صورت یک زخم کوچک و بدون درد به نام شانکر در ناحیه تناسلی، راست روده یا دهان ظاهر می‌شود. اگر سیفلیس داخل بدن شما باشد، ممکن است متوجه آن نشوید.

اما با بدتر‌شدن آن، ممکن است در سراسر بدن، حتی کف دست و کف پای شما راش و جوش ایجاد شود. این راش‌ها خارش ندارند. اگر سیفلیس را درمان نکنید، می‌تواند به قلب، مغز و سیستم عصبی شما آسیب برساند. شما همچنین می‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید.

Molluscum Contagiosum

این برجستگی‌های خارش‌دار در نواحی خاصی مانند صورت، پایین شکم، بالای ران‌ها و اندام تناسلی ظاهر می‌شوند. احتمال ابتلای شما به Molluscum Contagiosum در صورتی که سیستم ایمنی بدنتان ضعیف باشد، بیشتر است.

این بیماری خطرناک نیست، اما خاراندن مداوم جوش‌های صورت ممکن است باعث عفونی‌شدن پوستتان شود. آنها همچنین می‌توانند ناخوشایند باشند، زیرا گاهی اوقات بیش از 100 برجستگی در آنِ واحد ایجاد می‌شود. پزشک شما می‌تواند با استفاده از پماد، لیزر یا منجمد‌کردن برجستگی‌ها با نیتروژن مایع شما را از شر این بثورات خلاص کند.

سارکوم کاپوسی و علائم پوستی ایدز

این سرطان نادر که از علائم پوستی ایدز است، در سلول‌های لنفاوی و رگ‌های خونی رشد می‌کند و لکه‌های قرمز یا بنفشی را روی پوست ایجاد می‌کند. این لکه‌ها معمولاً در دهان، بینی و گلو هستند، اما تقریباً در هر جایی می‌توانند ظاهر شوند.

لکه‌ها نشانه‌ای از تبدیل‌شدن اچ‌ای وی به ایدز هستند. امروزه تعداد کمتری از افراد مبتلابه HIV به لطف داروهای antiretroviral به سارکوم کاپوزی مبتلا می‌شوند. اما اگر به آن مبتلا شدید، درمان‌های اصلی عبارتند از: داروهای موضعی، سرما درمانی برای انجماد سلول‌ها یا جراحی.

بیشتر بخوانید: زونا چیست؟

درماتیت سبورئیک

اگر هنگام خاراندن پوست سر خود، پوسته‌های زرد یا سفید به صورت پوسته پوسته از آن جدا می‌شوند، ممکن است دچار درماتیت سبورئیک شده باشید. همچنین ممکن است متوجه قرمزی و پوسته پوسته‌شدن پوست صورت و بالای سینه خود شوید.

پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث درماتیت سبورئیک می‌شود، اما اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، احتمال ابتلابه آن بیشتر خواهد بود. یک کرم ضد قارچ یا شامپوی دارویی می‌تواند علائم خفیف این بیماری را کاهش دهد. کرم استروئیدی به کاهش تورم و قرمزی در هنگام شعله‌ور‌شدن درماتیت سبورئیک فولیکولیت کمک می‌کند.

Eosinophilic Folliculitis

فولیکول‌ها کیسه‌های کوچکی هستند که موها از درون آنها رشد می‌کنند. اما هنگامی که باکتری‌ها یا سایر میکروب‌ها به داخل آنها نفوذ می‌کنند، می‌توانند باعث تورم و خارش فولیکول‌ها شوند. در این صورت گاهی اوقات برجستگی‌هایی به شکل جوش روی پوست ایجاد می‌شوند که خارش‌دارند یا با چرک پر شده‌اند.

فولیکولیت ائوزینوفیلیک نوعی خاص از این شرایط است که افراد مبتلابه HIV و ایدز را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و باعث ایجاد برجستگی در صورت و بالاتنه می‌شود.

درمان این بیماری بستگی به نوع میکروبی که وارد فولیکول‌ها شده است دارد. کرم‌ها یا قرص‌های ضد قارچ، عفونت‌های قارچی را درمان می‌کنند. آنتی بیوتیک‌ها باکتری‌ها را درمان می‌کنند.

زونا (هرپس زوستر) و علائم پوستی ایدز

اگر در کودکی به آبله مرغان مبتلا بوده‌اید، می‌توانید در بزرگسالی نیز به زونا مبتلا شوید. ویروس واریسلا زوستر که عامل بیماری آبله مرغان است، در بدن شما پنهان می‌شود و هنگامی که سیستم ایمنی شما ضعیف است، ویروس می‌تواند به عنوان یک راش دردناک و تاول در یک طرف بدن شما بیدار شود.

داروهای ضد ویروسی بیماری را کوتاه کرده و آن را کم‌تر می‌کنند. اما یک واکسن جدید می‌تواند احتمال ابتلابه این بثورات را در وهله اول کاهش دهد. پزشکان این واکسن را برای افراد بالای 50 سال مبتلابه HIV پیشنهاد می‌کنند.

هرپس سیمپلکس

زخم‌های دردناک در دهان و اندام تناسلی، علائم اصلی این نوعِ دیگر از عفونت تبخالی که از علائم پوستی ایدز است هستند. هرپس سیمپلکس از طریق بوسیدن و رابطه جنسی گسترش می‌یابد و هر کسی ممکن است به آن مبتلا شود، اما افراد مبتلابه اچ‌آی‌وی بیشتر به آن مبتلا می‌شوند و علائم این بیماری در آنها بسیار سخت‌تر خواهد بود.

تبخال قابل درمان نیست، اما داروهای ضد ویروسی می‌توانند شیوع و شدت آن را کاهش دهند. اگر تبخال دارید، از کاندوم استفاده کنید تا ویروس را به شریک زندگی خود منتقل نکنید.

بیشتر بخوانید: علائم پوستی دیابت نوع دو

پروریگو ندولاریس و علائم پوستی ایدز

این بیماری پوستی توده‌های سخت و شدیداً خارش‌دار را در نقاطی مانند گردن، شانه‌ها، بازوها و پاها ایجاد می‌کند و در افراد مبتلابه بیماری‌های پوستی مانند اگزما شایع‌تر است، اما می‌تواند نشانه‌ای از ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن شما در اثر اچ‌ای وی یا ایدز باشد.

کرم‌ها یا قرص‌های استروئیدی، درمان اصلی برای Prurigo Nodularis هستند. برای جلوگیری از خارش، پوست خود را هر روز مرطوب کنید. خاراندن پوست این توده‌ها را بدتر می‌کند.

برفک دهان

قارچ کاندیدا (candida)، به طور معمول در داخل دهان ما وجود دارد. اگر سیستم ایمنی سالمی داشته باشید، candida مشکلی برایتان ایجاد نمی‌کند. اما زمانی که شما HIV یا ایدز دارید، می‌تواند خیلی سریع در بدنتان رشد کند و سپس می‌تواند لکه‌های سفیدی روی زبان، گونه‌ها و سقف دهان شما ایجاد کند که ممکن است آسیب ببیند.

اگر زخم‌ها در لوله غذایی شما (مری) پخش شوند، می‌توانند بلع آن را سخت کنند. یک داروی ضد قارچ همراه با بهداشت دهان و دندان می‌تواند عفونت برفکی را از بین ببرد.

زگیل ناحیه تناسلی

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) باعث ایجاد این برجستگی‌های کوچک روی آلت تناسلی، واژن و مقعد می‌شود. هنگامی که شما HIV دارید، بدن شما نمی‌تواند با HPV مبارزه کند. درمان زگیل شما نیز ممکن است سخت‌تر باشد. پزشک شما می‌تواند آنها را منجمد کرده یا بسوزاند یا از یک کرم از بین‌برنده زگیل استفاده کند.

زگیل‌ها بی‌ضرر هستند، اما ویروسی که آنها را ایجاد می‌کند، می‌تواند خطر ابتلابه سرطان دهانه رحم یا مقعد را افزایش دهد. اواکسن HPV، می‌تواند در وهله اول از ابتلای شما به این ویروس جلوگیری کند.

سرطان پوست و علائم پوستی ایدز

سیستم ایمنی سالم با سرطان مبارزه می‌کند. اما زمانی که به دلیل اچ‌آی‌وی یا ایدز ضعیف باشد، سرطان‌های پوست سلول‌های بازال و سلول سنگفرشی بیشتر رشد می‌کنند. این سرطان‌ها شبیه برجستگی‌های مرواریدی یا قرمز رنگ یا زخم‌های صافی هستند که پوسته پوسته می‌شوند و سپس بهبود می‌یابند.

آنها را در نواحی مختلفی از بدن که به صورت معمول در معرض آفتاب هستند، مانند صورت، گوش‌ها، گردن و دستان خود خواهید دید. اگر لکه جدیدی روی پوست خود پیدا کردید، یا اگر شکل یا اندازه آن تغییر کرد، به متخصص پوست مراجعه کنید تا آن را منجمد یا قطع کند.

Scabies

این بثورات خارش‌دار و جوش مانند زمانی ظاهر می‌شود که کنه‌ها وارد پوست شما شده و تخم‌گذاری کنند. Scabies از طریق تماس پوست به پوست با فرد مبتلابه راحتی پخش می‌شود. افراد مبتلابه اچ‌آی‌وی یا ایدز به نوعی به نام crusted scabies مبتلا می‌شوند که در آن، پوسته‌های ضخیم روی پوست فرد مبتلا ایجاد می‌شود.

اگر وسایل شخصی مانند حوله را با فردی که آلوده است به اشتراک بگذارید، می‌توانید این نوع را بگیرید. داروهای Scabicide کنه‌ها و تخم‌های Scabies را از بین می‌برند. شریک زندگی و خانواده شما نیز باید تحت درمان قرار گیرند.

فتودرماتیت

HIV می‌تواند پوست شما را نسبت به اشعه UV خورشید حساس‌تر کند. بنابراین در نواحی در معرض آفتاب مانند صورت، گوش‌ها، پوست سر، گردن و سینه، پوست شما می‌تواند قرمز شود.

برخی از داروهایی که برای درمان اچ‌آی‌وی مصرف می‌کنید نیز می‌توانند شما را به آفتاب حساس‌تر کنند. برای جلوگیری از این بثورات از آفتاب دوری کنید. زمانی که مجبور به بیرون رفتن هستید، یک کرم ضد آفتاب با SPF بالا بزنید که در برابر اشعه‌های UVA و UVB از پوستتان محافظت می‌کند.

لکوپلاکی مودار دهان

لکه‌های سفید و مودار روی زبان یا دهان شما، نشانه لکوپلاکی مودار دهان هستند و اگر سیستم ایمنی ضعیفی به دلیل HIV دارید، احتمال ابتلابه ویروس اپشتین بار (EBV) که باعث آن می‌شود، بیشتر است.

در واقع ابتلابه این بیماری می‌تواند نشانه‌ای از بدتر‌شدن بیماری ایدز در بدن شما باشد. شما باید مطمئن شوید تحت درمان HIV هستید و این درمان موثر است. اگر لکه‌ها بسیار بد باشند، ممکن است پزشک داروی ضد ویروس دیگری به شما بدهد یا با جراحی آنها را از بین ببرد.

انواع علائم پوستی ایدز

متاسفانه در دهه‌های اخیر ایدز به یکی از نگران‌کننده‌ترین بیماری‌های موجود روی کره زمین تبدیل شده است. مثلا بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، حدود 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده با HIV زندگی می‌کنند. HIV به طور مستقیم روی پوست تأثیر نمی‌گذارد.

با این حال، HIV به سلول‌های CD4 سیستم ایمنی بدن انسان آسیب زده یا حتی آنها را از بین می‌برد که این امر توانایی بدن برای مبارزه با عفونت را کاهش می‌دهد. در نتیجه خطر برخی از مشکلات سلامتی از جمله بیماری‌های پوستی افزایش می‌یابد.

شرایط پوستی میان افراد مبتلابه HIV رایج است. برخی منابع می‌گویند 69 درصد از مبتلایان به HIV دارای اختلالات پوستی شدید هستند. برخی از عفونت‌ها در افراد مبتلابه HIV اغلب به عنوان عفونت‌های فرصت طلب نامیده می‌شوند.

اینها عفونت‌هایی هستند که معمولاً منجر به علائم خفیف در افراد سالم می‌شوند، اما می‌توانند علائم شدیدی را برای فردی با سیستم ایمنی ضعیف ایجاد کنند. برخی از عفونت‌های فرصت‌طلب که روی پوست تأثیر می‌گذارند و از علائم پوستی ایدز هستند، عبارتند از:

• ویروس هرپس سیمپلکس، یک عفونت ویروسیِ پوست
• کاندیدیازیس یا عفونت قارچی، عفونت قارچیِ پوست
• سارکوم کاپوزی، نوعی سرطان که به ندرت در افرادی که HIV ندارند، رخ می‌دهد

البته برخی از داروهای HIV هم می‌توانند به عنوان یک عارضه جانبی، باعث ایجاد ضایعات یا بثورات پوستی شوند. برخی از داروهای ضد رتروویروسی بیشتر از سایرین باعث ایجاد بثورات پوستی می‌شوند. این داروها شامل nevirapine، efavirenz، و abacavir هستند.

شدت ضایعات و علائم پوستی ایدز می‌تواند در بیماران مختلف متفاوت باشد. در برخی موارد، تنها ناحیه کوچکی از پوست فرد تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد. در موارد دیگر، ده‌ها یا صدها و هزاران ضایعات پوستی می‌توانند در فرد بیمار ایجاد شود.

درک این نکته مهم است که افراد مبتلانشده بهHIV نیز می‌توانند به انواع ضایعات پوستی مبتلا شوند و داشتن ضایعات پوستی و علائم پوستی ایدز که در این مطلب به آنها اشاره کردیم، لزوماً به معنای ابتلای فرد به HIV نیست.

تشخیص ایدز

پس از آشنایی با علائم پوستی ایدز، خواهیم دید این بیماری چگونه در فرد مبتلا تشخیص داده می‌شود. اول از همه، برای تشخیص علائم پوستی ایدز، پزشک متخصص پوست اغلب می‌تواند علت ضایعات پوستی را از طریق معاینه فیزیکی و گرفتن سابقه پزشکی فرد مشخص کند.

او ممکن است از بیوپسی پوست برای کمک به تشخیص علت استفاده کنند. بیوپسی شامل خراش دادن ضایعه و بررسی سلول‌های پوست زیر میکروسکوپ است. اما جدا از علائم پوستی ایدز، HIV از طریق آزمایش خون یا بزاق قابل تشخیص است. تست‌های موجود عبارتند از:

• تست آنتی ژن/آنتی بادی: این آزمایش‌ها معمولاً شامل خون‌گیری از ورید هستند. آنتی ژن‌ها موادی روی خود ویروس HIV هستند و معمولاً ظرف چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض HIV، در خون قابل تشخیص خواهند بود. همچنین هنگامی که سیستم ایمنی بدن شما در معرض HIV قرار می‌گیرد، آنتی‌بادی‌ها تولید می‌شوند، اما ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد تا این آنتی بادی‌ها قابل تشخیص شوند. بنابراین تست ترکیبی آنتی ژن/آنتی بادی می‌تواند 2 تا 6 هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس مثبت شود.
• آزمایشات آنتی بادی: این آزمایش‌ها به دنبال یافتن آنتی بادی‌های HIV در خون یا بزاق فرد مبتلا هستند. بیشتر آزمایش‌های سریع اچ‌آی‌وی، از جمله خودآزمایی‌هایی که در خانه انجام می‌شوند، آزمایش‌های آنتی‌بادی هستند. آزمایش آنتی بادی می‌تواند 3 تا 12 هفته پس از اینکه در معرض ویروس قرار گرفتید، مثبت شود.
• آزمایشات اسید نوکلئیک (NATs): این آزمایش‌ها ویروس واقعی را در خون شما (بار ویروسی) جستجو می‌کنند و شامل خون گرفته شده از ورید هستند. اگر در چند هفته گذشته در معرض HIV قرار گرفته باشید، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است NAT را توصیه کند. NAT اولین آزمایشی است که پس از قرار گرفتن در معرض HIV مثبت می‌شود.

در مورد اینکه کدام آزمایش HIV برای شما مناسب است، با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید. اگر هر یک از این تست‌ها منفی باشد، ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها بعد برای تایید نتایج به یک آزمایش دیگر نیاز داشته باشید.

آزمایشات برای تعیین مرحله بیماری و درمان ایدز

اگر شما مبتلابه HIV تشخیص داده شده‌اید، مهم است یک متخصص آموزش دیده در زمینه تشخیص و درمان HIV پیدا کنید تا به شما برای موارد زیر کمک کند:

• تعیین کنید که آیا به آزمایش اضافی نیاز دارید یا خیر
• تعیین کنید که کدام درمان ضد رتروویروسی HIV (ART) برای شما بهترین است
• پیشرفت بیماری خود را زیر نظر داشته باشید

اگر تشخیص HIV/AIDS دریافت کردید، چندین آزمایش می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا مرحله بیماری شما و بهترین درمان را برایتان تعیین کند، از جمله:

• تعداد سلول‌های CD4 T: سلول‌های CD4 T گلبول‌های سفید خونی هستند که به طور خاص توسط HIV مورد هدف قرار گرفته و از بین می‌روند. حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشید، زمانی که تعداد سلول‌های CD4 T شما به زیر 200 برسد، عفونت HIV به ایدز تبدیل می‌شود.
• بار ویروسی (HIV RNA): این آزمایش میزان ویروس در خون شما را اندازه‌گیری می‌کند. پس از شروع درمان HIV، هدف این است که بار ویروسی در بدنتان غیرقابل شناسایی شود. این کار به طور قابل توجهی شانس ابتلابه عفونت‌های فرصت‌طلب و سایر عوارض مرتبط با HIV را کاهش می‌دهد.
• مقاومت دارویی: برخی از سویه‌های HIV به داروها مقاوم هستند. این آزمایش به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما کمک می‌کند تا تشخیص دهد آیا فرم خاص ویروس ایدزی که شما به آن مبتلا شده‌اید به داروها مقاومت دارد یا نه، و بدین‌ترتیب تصمیم‌های درمانی مناسبی را برای شما اتخاذ کند.

درمان ایدز

و در پایان مطلب بررسی علائم پوستی ایدز، به راه‌های درمان یا کند‌کردن پیشرفت این بیماری مخوف می‌رسیم. در حالی که هیچ درمان قطعی برای HIV وجود ندارد، اما درمان‌های بسیار موثری وجود دارند که اکثر افراد مبتلابه این ویروس را قادر می‌سازند تا زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.

اگر فکر می‌کنید در معرض ویروس قرار گرفته‌اید، داروی پیشگیری پس از مواجهه (PEP) ممکن است از ابتلای شما جلوگیری کند. مصرف PEP باید ظرف 72 ساعت پس از تماس با ویروس شروع شود تا موثر باشد.

این دارو فقط زمانی که در معرض خطر ابتلای بسیار بالایی به ایدز قرار گرفته‌اید توصیه می‌شود؛ مثلا زمانی که تست اچ‌آی‌وی شریک جنسی شما مثبت شناخته شده است. داروهای پیشگیری پس از مواجهه باید هر روز به مدت 1 ماه مصرف شوند و ممکن است برخی عوارض جانبی نیز داشته باشند.

اما اگر HIV در شما تشخیص داده شده است، قبل از شروع درمان، آزمایش خون منظم برای نظارت بر پیشرفت عفونت HIV انجام خواهید داد (در قسمت قبل از مطلب علائم پوستی ایدز به طور مفصل به این آزمایشات پرداختیم). بسته به شرایط شما و با مشورت پزشک، درمان را می‌توان در هر مرحله پس از تشخیص شروع کرد.

HIV با داروهای ضد رتروویروسی درمان می‌شود که با توقف تکثیر ویروس در بدن عمل می‌کنند. این کار به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد خود را ترمیم کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری کند. همچنین همواره ترکیبی از داروهای HIV برای افراد مختلف استفاده می‌شود، زیرا HIV می‌تواند به سرعت سازگار شده و نسبت به یک داروی خاص مقاوم شود.

برخی از درمان‌های اچ‌آی‌وی در یک قرص ترکیب شده‌اند که به عنوان ترکیبی با دوز ثابت شناخته می‌شوند، اگرچه اغلب هزینه‌ی بیشتری برای تجویز آنها وجود دارد.

معمولا افرادی که به تازگی مبتلابه HIV تشخیص داده شده‌اند، بین 1 تا 4 قرص در روز مصرف می‌کنند. ترکیبات مختلف داروهای HIV برای افراد مختلف موثر است، بنابراین دارویی که مصرف می‌کنید برای شما منحصر به فرد خواهد بود.

حین درمان همواره مقدار ویروس اچ‌ای وی در خون شما (بار ویروسی) اندازه‌گیری می‌شود تا ببینید درمان چقدر برایتان موثر بوده است. اکثر افرادی که درمان روزانه HIV را دریافت می‌کنند، ظرف 6 ماه پس از شروع درمان به یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی می‌رسند.

همچنین باید بدانید بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان اچ‌ای وی می‌توانند با داروهای تجویز شده توسط پزشک عمومی یا خریداری شده بدون نسخه تداخل داشته باشند. اینها شامل برخی از اسپری‌های بینی و داروهای گیاهی مانند خار مریم و همچنین برخی از داروهای تفریحی هستند. بنابراین همیشه قبل از مصرف هر داروی دیگری با پرسنل کلینیک HIV یا پزشک عمومی خود مشورت کنید.

به پایان مطلب بررسی علائم پوستی ایدز می‌رسیم. همان‌طور که گفتیم، بسیاری از علائم اصلی این بیماری روی پوست مبتلایان به صورت بیماری‌های پوستی ظاهر می‌شوند.

بیشتر بخوانید: سرطان پوست؛

برای درمان این بیماری‌های پوستی علاوه بر کنترل ویروس HIV، می‌توانید درمان‌های پوستی مختلفی را تحت نظر پزشک برای کاهش علائم پوستی ایدز امتحان کنید. اما در مجموع مهم است در طول درمان بیماری ایدز، همواره به تقویت سیستم ایمنی بدن خود بپردازید، زیرا علائم پوستی ایدز اغلب به دلیل ضعف سیستم ایمنی نمایان می‌شوند.

منبع ++++++