پسوریازیس در کودکان؛ علائم، دلایل و روش درمان سریع

پسوریازیس در کودکان نیز مانند بزرگ‌سالان نوعی بیماری پوستی است که باعث خارش و لکه‌های خشک روی پوست می‌شود. حدود 40 درصد از افراد مبتلابه پسوریازیس قبل از 16 سالگی علائم را نشان می‌دهند و 10 درصد نیز قبل از 10 سالگی به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری، مادام‌العمر و بدون درمان قطعی است، اما می‌توان برخی از علائم را با دارو کاهش داد. اکثر موارد پسوریازیس در کودکان خفیف هستند و با درمان بهبود می‌یابند. البته باید توجه داشت پسوریازیس مسری نیست و اغلب، یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی برای اولین بار در کودکان باعث پسوریازیس می‌شود. سایر کودکان، ژن‌های خاصی را از والدین خود به ارث می‌برند که احتمال ابتلای آن‌ها را به این عارضه افزایش می‌دهد. این مقاله به بررسی دقیق‌تر پسوریازیس کودکان، علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان آن خواهد پرداخت.

انواع پسوریازیس در کودکان

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی شایع است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت‌تاثیر قرارمی‌دهد. تمام افراد در هر رده سنی (از جمله تقریبا 1 درصد از کودکان) می‌توانند مبتلابه پسوریازیس شوند. عموما پنج نوع پسوریازیس وجود دارد. برخی از انواع پسوریازیس دربین کودکان شایع‌تر هستند، درحالی‎که انواع دیگر کمتر شایع‌اند.

انواع مختلف پسوریازیس، ظاهر متفاوتی هم داشته و علائم مختلفی نیز ایجاد می‌کنند. به‌عنوان مثال، احتمال ابتلابه پسوریازیس در کودکان در نواحی صورت یا اطراف مفاصل بیشتر است. علائم ممکن است بسته به سن فرد از نظر ظاهر و مکان متفاوت باشند و همچنین می‌توانند با بثورات پوستی رایج، مانند بثورات پوشک، کلاه گهواره و عفونت‌های مخمری اشتباه گرفته شوند.

پسوریازیس پلاکی در کودکان

پسوریازیس پلاکی شایع‌ترین شکل پسوریازیس دربین تمام گروه‌های سنی است. علائم و ظاهر پسوریازیس پلاکی همان چیزی است که اکثر مردم وقتی با اصطلاح پسوریازیس مواجه می‌شوند به آن فکر می‌کنند و این یعنی پلاک‌های ضخیم، پوست ملتهب و قرمز، پوستی که پوسته‌پوسته شده و صدف‌های نقره‌ای روی آن ایجاد شده باشد. در کودکان، این ضایعات کوچک‌تر و ضخیم‌تر هستند و معمولاً در پوست سر و صورت یا در هر ناحیه‌ دیگری از بدن ایجاد می‌شوند.

پسوریازیس معکوس در کودکان

این نوع پسوریازیس در کودکان شایع است. این بیماری، نواحی و مناطقی که پوست چین خورده باشد، مانند کشاله ران و زیر بازوها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. پسوریازیس معکوس از نظر ظاهری با پسوریازیس پلاکی متفاوت است و بثورات آن بسیار قرمز، صاف و براق به‌نظرمی‌رسند.

راش پوشک پسوریاتیک

ضایعات پسوریازیس ممکن است روی پوست زیر ناحیه پوشک ایجاد شود. به این بیماری پسوریازیس دستمالی نیز می‌گویند که ممکن است با راش پوشک اشتباه گرفته شود، اما علائم با درمان‌های معمول راش پوشک بهبود نمی‌یابند. ضایعات می‌توانند شبیه پسوریازیس معکوس به‌نظر برسند. علائم آن شامل پوست قرمز، صاف و فاقد پوسته‌های پسوریازیس پلاکی است.

بیشتر بخوانید: درمان پسوریازیس؛

پسوریازیس روده‌ای در کودکان

پس از پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس روده‌ای دومین نوع شایع پسوریازیس در کودکان است. در بسیاری از موارد، این بیماری توسط یک عفونت ویروسی یا باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می‌شود. پسوریازیس روده‌ای منجر به ضایعات کوچکی می‌‎شود که شکل گرد یا قطره‌ای دارند.

این ضایعات قرمز و پوسته‌پوسته هستند. ضایعات پوستی معمولا در بازوها، پاها و تنه بدن ظاهر می‌شوند. البته این علائم اغلب طی چند ماه بهبود می‌یابند، اما بسیاری از بیمارانی که پسوریازیس روده‌ای را تجربه می‌کنند، به پسوریازیس پلاکی نیز مبتلا می‌شوند.

انواع پسوریازیس در کودکان با شیوع کمتر

کودکان معمولا به این نوع پسوریازیس‌ها کمتر مبتلا می‌شوند:

پسوریازیس پوسچولار

این بیماری با تاول‌های پر از چرک مشخص شده و با درد و تب همراه است. این تاول‌ها اغلب روی دست‌ها و پاها ایجاد می‌‎شوند. آن‌ها همچنین می‌توانند یک حاشیه یا حلقه اطراف ضایعات پسوریازیس ملتهب تشکیل دهند. پسوریازیس پوسچولار ژنرالیزه (GPP)، نوعی دیگر از پسوریازیس پوسچولار است که باعث می‌شود نواحی وسیعی از پوست قرمز، حساس، خشک و پوشیده از جوش‌ها شود و تهدیدکننده زندگی است.

پسوریازیس ناخن

کودکان ممکن است پسوریازیس ناخن را نیز تجربه کنند که باعث ایجاد حفره، خرد شدن و تغییر در ناخن‌های انگشتان دست و پا می‌شود.

پسوریازیس اریترودرمیک

پسوریازیس اریترودرمیک، یک شکل شدید از این عارضه است که می‌تواند خطر مرگ را به همراه داشته باشد. این بیماری باعث قرمزی بیشتر قسمت‌های بدن می شود، بسیار خارش‌آور و دردناک است و می‌تواند پوست را ورقه ورقه کند. پسوریازیس اریترودرمیک باعث التهاب گسترده می‌شود. پسوریازیس GPP و پسوریازیس اریترودرمیک، هردو شروعی سریع دارند و می‌توانند همراه با یکدیگر رخ دهند. علائم آن‌ها عبارتند از:

• کم‌آبی بدن
• تب و لرز
• نوسانات دمای بدن
• ضربان قلب سریع
• خارش شدید
• درد شدید

علائم در حال تکامل در پسوریازیس کودکان

هرگونه علائم جدید در پسوریازیس کودک، باید توسط پزشک متخصص پوست ارزیابی شود. علائم پسوریازیس می‌تواند با رشد کودک تغییر کند. علائم همچنین می‌تواند با بسیاری از بیماری‌های پوستی دیگر نیز همپوشانی داشته باشد. علاوه‌براین، سایر بیماری‌های پوستی نیز می‌توانند در کنار پسوریازیس رخ دهند.

کودکان از چه سنی درمعرض خطر پسوریازیس قرارمی‌گیرند؟

تقریباً یک سوم افرادی که به پسوریازیس مبتلا می‌شوند، زیر 20 سال سن دارند که این بیماری برای اولین بار روی پوستشان ظاهر می‌شود. هرساله تقریباً 20000 کودک زیر 10 سال به پسوریازیس مبتلا می‌شوند. البته تشخیص درست بیماری ممکن است زمان‌بر باشد، زیرا گاهی‌اوقات پسوریازیس با سایر بیماری‌های پوستی مانند اگزما و راش پوشک اشتباه گرفته می‌شود.

عوامل موثر بر پسوریازیس در کودکان

پسوریازیس مسری نیست. بااین‌وجود، دانشمندان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث پسوریازیس در کودکان می‌شود، اما یک استدلال رایج این است که سیستم ایمنی و ژنتیک نقش اصلی را ایفا می‌کنند. نقش ژنتیک در بروز پسوریازیس پیچیده است و حتی افرادی که سابقه خانوادگی پسوریازیس ندارند نیز ممکن است به آن مبتلا شوند.

علاوه‌براین، یک رویداد محرک نیز ممکن است باعث تغییر در سیستم ایمنی بدن و درنتیجه شروع علائم پسوریازیس شود. محرک‌های رایج پسوریازیس کودکان، عبارتند از:

• استرس
• بیماری (به‌ویژه عفونت‌های استرپتوکوکی)
• آسیب به پوست
• برخی داروها

برخی از کودکان شروع پسوریازیس را به‌دنبال عفونت، به‌ویژه گلودرد استرپتوکوکی تجربه می‌کنند. یک سوم تا نیمی از کودکان مبتلابه پسوریازیس نیز ممکن است دو تا شش هفته پس از گوش درد، گلودرد استرپتوکوکی، برونشیت، ورم لوزه یا عفونت تنفسی به این بیماری مبتلا شوند. سایر عواملی که خطر ابتلای کودک به این بیماری را افزایش می‌دهد نیز عبارتند از:

• چاقی
• برخی داروها مانند لیتیوم، بتا بلوکرها یا داروهای مالاریا
• هوای سرد
• بریدگی، خراش، آفتاب سوختگی یا بثورات روی پوست
• سطوح بالای استرس

روش تشخیص پسوریازیس در کودکان

پزشک معمولاً می‌تواند با بررسی دقیق پوست، ناخن یا پوست سر کودک تشخیص دهد که بیماری پسوریازیس است یا خیر. همچنین، وی برای اطمینان ممکن است نمونه کوچکی از پوست را بردارد و برای بررسی دقیق‌تر به آزمایشگاه بفرستد.

درمان پسوریازیس در کودکان

درمان موضعی، اغلب برای کودکان مبتلابه بیماری متوسط ​​تا شدید کافی نیستند. همچنین استفاده مکرر از داروهای موضعی در نواحی وسیعی از پوست برای کودکان و مراقبان مشکل است و ممکن است خطر عوارض جانبی درمان‌های موضعی را افزایش دهد. گزینه‌های اصلی درمانی برای پسوریازیس در کودکان، عبارتند از:

• سرکوب‌کننده‌های ایمنی (متوترکسات، سیکلوسپورین)
• فوتوتراپی (نوردرمانی)
• درمان‌های سیستمیک
• رتینوئیدهای خوراکی

به‌دلیل احتمال تشدید عودهای شدید پسوریازیس پس از قطع، باید از درمان خوراکی کورتیکواستروئید اجتناب شود. البته دستورالعمل‌ خاصی درباره رویکرد درمانی پسوریازیس متوسط ​​تا شدید در کودکان وجود ندارد. انتخاب نوع درمان نیز بستگی به درنظر‌گرفتن عوامل خاص بیمار، مانند شدت بیماری، بیماری‌های همراه، میزان تحمل خطرات، عوارض جانبی، و سابقه درمان قبلی دارد.

درمان‌های موضعی پسوریازیس در کودکان

اگرچه درمان موضعی اغلب برای کودکان مبتلابه پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید کافی نیست، اما معمولاً درمان ترکیبی با کورتیکواستروئید موضعی قوی و آنالوگ ویتامین D موضعی به مدت دو تا سه ماه انجام می‌شود.

درمان‌های سیستمیک در پسوریازیس کودکان

رایج‌ترین درمان‌های اولیه برای پسوریازیس پلاکی کودکان که با درمان موضعی قابل مدیریت نیست، عبارتند از:

• متوترکسات
• نور باند باریک فرابنفش NBUVB
• درمان‌های بیولوژیک ضدپسوریاتیک

درمان با متوترکسات

در سطح جهانی، متوترکسات رایج‌ترین داروی سیستمیک مورداستفاده برای درمان پسوریازیس در کودکان است. مزایای متوترکسات عبارتند از:

• سابقه طولانی استفاده برای پسوریازیس کودکان
• در دسترس‌بودن فرمول خوراکی
• هزینه کم در مقایسه با سایر درمان‌های پسوریازیس

معایب متوترکسات عبارتند از:

• شروع اثر نسبتاً آهسته
• نیاز به نظارت آزمایشگاهی در طول درمان
• عوارض جانبی بالقوه جدی سمیت کبدی
• تاثیرات احتمالی کمتر نسبت به برخی از درمان‌های بیولوژیک

کاندیداهای ایده‌آل برای درمان با متوترکسات، کودکان مبتلابه پسوریازیس نسبتاً پایدار هستند که می‌توانند شروع اثر تاخیری و نظارت آزمایشگاهی را تحمل کنند و درمقابل احتمال مسمومیت کبدی ناشی از متوترکسات تحت‌تاثیر قرار نمی‌گیرند.

نوردرمانی (فتوتراپی)

استفاده از فتوتراپی برای پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید، خالی از خطر عوارض جانبی جدی است که ممکن است طی درمان‌های سیستمیک رخ دهد. بااین‌حال، فتوتراپی نیازبه مراجعه مکرر به مطب دارد که برای برخی از خانواده‌ها دشوار است. همچنین، فتوتراپی برای کودکان بسیار کوچک توصیه نمی‌شود. علاوه‌براین، درمورد خطر سرطان پوست در کودکان تحت درمان طولانی‌مدت با فتوتراپی NBUVB، تردیدهایی وجود دارد.

کاندیداهای ایده‌آل برای فتوتراپی NBUVB کودکانی هستند که می‌توانند برای ویزیت‌های مکرر مراجعه کنند و آن‌قدر بزرگ هستند که دستورالعمل‌ها را دنبال نموده و با خیال راحت در یک غرفه نور به تنهایی بمانند.

معمولاً فتوتراپی را برای کودکان بالای شش سال درنظر می‌گیرند، اگرچه حتی کودکان خردسال نیز زمانی که والدین یا مراقب کودک در غرفه همراهی می‌کنند و می‌توانند سرگرمی مناسب برای آن‌ها را فراهم کنند نیز با این شیوه قابل درمان هستند. فتوتراپی همچنین یک گزینه مفید برای کودکان و خانواده‌هایی است که مایل به استفاده از درمان سیستمیک نیستند.

درمان‌های بیولوژیک

مطالعات نشان می‌دهند درمان‌های بیولوژیک ایمن‌تر و مؤثرتر از سرکوب‌کننده‌های ایمنی غیراختصاصی (مانند متوترکسات، سیکلوسپورین) برای پسوریازیس کودکان هستند. شایع‌ترین عوارض جانبی درمان‌های بیولوژیک، واکنش‌های محل تزریق و عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی است. اگرچه کمی نگرانی درمورد افزایش خطر عفونت‌های فرصت‌طلب و بدخیم وجود دارد، اما عوارض جانبی جدی در کودکان نادر است.

سایر درمان‌های پسوریازیس در کودکان

برخی دیگر از درمان‌های مورداستفاده در درمان پسوریازیس در کودکان شامل موارد زیر هستند:

سیکلوسپورین

این دارو می‌تواند به‌‍سرعت روی پسوریازیس اثر بگذارد. بااین‌حال، این دارو پتانسیل عوارض جانبی جدی دارد و عموماً برای کودکان مبتلابه موارد حاد و شدید بیماری که نیاز به تسکین فوری و انواع پسوریازیس شدید دارند، مانند پسوریازیس پوسچولار حاد عمومی و پسوریازیس اریترودرمیک استفاده می‌شود.

درهرصورت، مدت درمان باید به کمتر از یک‌سال محدود شود، زیرا عوارضی مانند مسمومیت‌، فشار خون بالا، آسیب کلیوی و کبدی را به همراه خواهد داشت.

رتینوئیدهای خوراکی

رتینوئیدهای خوراکی می‌توانند برای پسوریازیس موثر باشند، اما برای پسوریازیس پلاک مزمن، اثربخشی کمتری در حالت تک‌درمانی دارند. از مزایای رتینوئیدهای خوراکی می‌توان به تجویز خوراکی و عدم سرکوب سیستم ایمنی اشاره کرد. رتینوئیدهای خوراکی عموما به‌عنوان درمان‌های مؤثری برای پسوریازیس پوسچولار، کف پلانتار و اریترودرمیک پذیرفته شده‌اند.

آسیترتین، نوعی رتینوئید خوراکی انتخابی برای پسوریازیس است. شایع‌ترین عوارض جانبی آن نیز خشکی پوست و غشای مخاطی و افزایش سطح تری‌گلیسیرید سرم است. باید توجه داشت رتینوئیدهای خوراکی تراتوژن هستند و دختران نوجوان بیمار باید تا سه سال پس از قطع آسیترتین از بارداری اجتناب کنند.

مکمل اسید فولیک

مکمل اسید فولیک (1 میلی‌گرم، شش یا هفت روز در هفته) درطول درمان با متوترکسات استفاده می‌شود. اسید فولیک خطر برخی از عوارض جانبی درمان با متوترکسات را کاهش می‌دهد. اکثر کودکان برای حفظ بهبود نیاز به درمان مداوم دارند. شایع‌ترین عوارض جانبی متوترکسات عبارتند از:

• ناراحتی گوارشی
• عفونت‎‌های دستگاه تنفسی فوقانی
• خستگی
• سردرد
• سرکوب مغز استخوان
• ناهنجاری‌های ترانس آمیناز

تجویز اسید فولیک و تزریق زیر جلدی (به‌جای خوراکی) متوترکسات ممکن است به کاهش عوارض جانبی دستگاه گوارش کمک کند. دختران نوجوان بیمار باید در مورد تراتوژن‌بودن دارو مشاوره شوند و همه کودکان باید حین مصرف متوترکسات، از تزریق واکسن‌های زنده خودداری کنند.

استرهای اسید فوماریک

استرهای اسید فوماریک برای درمان پسوریازیس در اروپا استفاده می‌شود.

آپریمیلاست

داده‌های محدود نشان می‌دهد که آپریمیلاست، یک مهارکننده خوراکی فسفودی استراز برای پسوریازیس پلاک مزمن در کودکان است. شایع‌ترین عوارض جانبی آن عبارتند از:

• تهوع
• سردرد
• درد شکم
• نازوفارنژیت
• اسهال
• استفراغ

در یک مطالعه که روی 42 بیمار انجام شد، 28 نفر مرحله تمدید درمان با آپریمیلاست را تکمیل کردند و پنج بیمار عوارض جانبی داشتند که منجر به قطع موقت دارو شد. دلایل دیگر برای توقف درمان شامل موارد زیر بود:

• ترک مطالعه توسط بیمار (شش بیمار)
• عدم پیگیری (یک بیمار)
• نارضایتی از پاسخ به درمان (یک بیمار)
• افکار خودکشی گزارش شده توسط بیمار (یک بیمار)

رویکردهای بالا برای کودکان بالای 4 سال بود و برای کودکان زیر 4 سال مبتلابه پسوریازیس متوسط ​​تا شدید، این درمان‌ها عمدتاً شامل بهینه‌سازی درمان موضعی است. پزشکان معمولاً از فتوتراپی و درمان‌های سیستمیک در این گروه سنی اجتناب می‌کنند، اما استفاده از این مداخلات در موارد نادر و مقاوم به درمان ضروری است.

عوامل موثر بر انتخاب نوع درمان پسوریازیس کودکان

هیچ درمان بیولوژیکی واحدی وجود ندارد که برای درمان اولیه همه بیماران ترجیح داده شود. تصمیم‌گیری مشترک با والدین نقش مهمی در انتخاب نوع درمان ایفا می‌کند و شامل بحث درمورد عواملی مانند اثربخشی و ایمنی دارو، بیماری‌های همزمان بیمار، دفعات دوز و در دسترس‌بودن دارو می‌شود.

اثربخشی نسبی داروها

داده‌های حاصل از مطالعات روی بزرگسالان یا کودکان، اثربخشی کمتر داروی اتانرسپت را در مقایسه با سایر درمان‌های بیولوژیکی نشان می‌دهد. ترتیب تاثیرگذاری داروها برای درمان پسوریازیس در کودکان به این‌صورت است:

• استکینوماب
• سکوکینوماب
• ایکسکیزوماب
• ادالیموماب
• اتانرسپت

اگرچه اتانرسپت نسبت به سایر عوامل بیولوژیک ضدپسوریازیس کمتر موثر به‌نظر می‌رسد، اما طولانی‌ترین سابقه استفاده را برای کودکان مبتلابه پسوریازیس دارد. بنابراین، ممکن است برای برخی کودکان، استفاده از اتانرسپت در اولویت باشد.

فراوانی دوز

با توجه به این‌که درمان‌های بیولوژیک ازطریق تزریق انجام می‌شوند، دوز کمتر برای برخی از کودکان مفید است. تزریق برخی از داروها مانندایکیکیزوماب و سکوکینوماب ممکن است با افزایش خطر تشدید بیماری التهابی روده (IBD) مرتبط باشند. بنابراین، این درمان‌ها باید با احتیاط در کودکان با سابقه شخصی IBD استفاده شود.

بیماری‌های همراه

کودکان مبتلابه پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید و آرتریت پسوریاتیک می‌توانند از درمان‌هایی بهره‌مند شوند که به‌طور همزمان بیماری‌های پوستی و مفصلی را درمان کنند. همه درمان‌های بیولوژیکی مورداستفاده در کودکان مبتلابه پسوریازیس برای آرتریت پسوریازیس نیز موثر هستند.

مجاز‌بودن دارو

یکی از مهم‌ترین عواملی که سطح دغدغه‌مندی خانواده‌ها را تعیین می‌کند، مجاز‌بودن داروهاست. داروهای استکینوماب، ایکسکیزوماب و سکوکینوماب برای درمان پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید در کودکان حداقل شش سال مورد تایید FDA هستند. اتانرسپت تنها داروی بیولوژیکی موردتایید FDA برای پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید در کودکان زیر چهار سال است.

ادالیموماب برای درمان پسوریازیس در کودکان، موردتایید FDA نیست، اما انجمن دارویی اروپا (EMA) آدالیموماب را برای درمان پسوریازیس پلاکی شدید در کودکان حداقل چهار سال تایید کرده است.

پیش‌بینی درمان پسوریازیس در کودکان

پسوریازیس در کودکان به‌طور معمول یک بیماری مزمن است، اما سیر آن غیرقابل پیش‌بینی است. بهبودی و تشدید خودبه‌خودی در این بیماری شایع است. گاهی‌اوقات، شرایط تسکین‌دهنده مانند قرار‌گرفتن درمعرض نور خورشید درطول ماه‌های تابستان یا وجود محرک‌ها (ازجمله عفونت و تروما) قابل شناسایی است. درمان‌های موجود، کنترل بیماری رضایت‌بخشی را برای اکثر بیماران کودک فراهم می‌کند.

راهنمای والدین برای کمک به کودکان مبتلابه پسوریازیس

اگر کودک شما مبتلابه پسوریازیس است، کارهای زیادی می‌توانید انجام دهید تا به او کمک کنید که یاد بگیرد که چگونه علائم خود را مدیریت نموده و از آسیب‌دیدن اعتمادبه‌نفس خود جلوگیری کند. با وجود یک رویکرد درست، حمایت والدین می‌تواند راه زندگی واقع‌بینانه و پیشرفت بیماری را به آن‌ها نشان دهد. به فرزندتان کمک کنید بیماری را بپذیرد.

حتی پس از این‌که پزشک توضیح می‌دهد که پسوریازیس چیست، برخی از بچه‌ها هنوز فکرمی‌کنند که اگر وانمود کنند این بیماری واقعی نیست، بیماری هم به‌طور جادویی از بین خواهد رفت. این تفکر باعث می‌شود کودک با درمان همراه نباشد و در برابر درمان مقاومت کند. برای کمک به کودک در درک این شرایط – و تقویت حس کنترل او – راهکارهای زیر مناسب هستند:

• به کودکان کتاب یا لینک وب‌سایت‌های مربوط به پسوریازیس را بدهید و بعد باهم درمورد آن صحبت کنید.
• توضیح دهید که این بیماری تقصیر آن‌ها نیست.
• برای برقراری ارتباطش با یک دوست با مشکلی شبیه خودش تلاش کنید.
• کودک را تشویق کنید که در زمان ملاقات با پزشک سؤال بپرسد.
• کودک را از سنین پایین مسئول درمان خودش کنید. حتی دانش‌آموزان کلاس اولی نیز می‌توانند از مرطوب‌کننده استفاده کنند و بچه‌های بزرگ‌تر می‌توانند کنترل کامل بیماری را در دست بگیرند.

کودکان مبتلابه پسوریازیس، نگران چگونگی توضیح آن به همسالان خود هستند. پس برای او توضیح دهید که:

• پسوریازیس یک بیماری شایع است.
• این بیماری مسری نیست.
• این بیماری ربطی به تمیزی یک فرد یا چندبار دوش‌گرفتن ندارد.
• هنوز هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما متخصصان هرسال به یافتن درمان نزدیک‌تر می‌شوند.

با کارکنان مدرسه صحبت کنید. این کار، یک راه خوب برای جلوگیری از بروز مشکلات است. برای موارد زیر با اولیای مدرسه هماهنگ کنید:

• یک شخص خاص (ترجیحاً معلم) وجود داشته باشد که فرزند شما بتواند برای کمک به او مراجعه کند.
• کارکنان مدرسه مراقب مشکلات کلاسی یا رفتارهای ناهنجار دانش‌آموزان مانند مسخره‌کردن یا قلدری باشند.
• اگر کودک نتواند در برخی فعالیت‌ها شرکت کند، معلم ورزش باید با او همکاری کند.

بیشتر بخوانید: پسوریازیس و ازدواج؛ 

پسوریازیس در کودکان نیز مانند بزرگسالان یک بیماری پوستی خودایمنی است که عمدتا به علل ژنتیکی، استرس یا یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی رخ می‌دهد. این بیماری مسری نیست، اما می‌تواند عوارض بسیار دردناکی ازجمله التهاب و قرمزی پوست، خشکی و ورقه‌ورقه شدن پوست، ترک خوردن پوست، خارش و حتی درد در پوست شود.

بیماری پسوریازیس درمان قطعی ندارد، اما طیف وسیعی از درمان‌های موجود می‌توانند به کاهش علائم و دردهای ناشی از این بیماری کمک کنند. از جمله درمان‌های پزشکی می‌توان به درمان‌های موضعی (کرم‌ها و پمادها)، درمان‌های سیستمیک، نوردرمانی، درمان‌های تزریقی، رتینوئیدهای خوراکی و مکمل اسید فولیک اشاره نمود. برخی عوامل مانند اثربخشی نسبی داروها، فراوانی دوز، سایر بیماری‌های کودک و مجاز‌بودن دارو در تصمیم گیری پزشک و والدین برای انتخاب بهترین درمان کودک نقش دارد.

منبع ++++